Wprowadzenie

Shavshvebi i okoliczne wsie (Natsreti, Khurvaleti itd.) to obszar rolniczy. Wg niniejszego Gabgeoba (tut. jednostka samorządu terytorialnego Urzędu Rejonowego w Gori) bezrobocie w 10 wsiach należących do rejonu Shavsvhebi wynosi 95%. Kiedyś tak nie było. Niemal wszyscy mieszkańcy bardzo dobrze żyli z hodowli zwierząt, uprawy zbóż oraz obficie rodzących sadów owocowych. Tak było dopóki działał system irygacyjny i woda pompowana do zbiornika – jeziora Nadarbazewi, wykorzystywana była w rolnictwie. Sytuacja pogorszyła się jeszcze bardziej, gdy podczas wojny w 2008 roku, Rosjanie, wypalili trawy, drzewa, a wraz z nimi plony, które miały pozwolić na przeżycie kolejnego roku, utrzymanie rodzin i całych gospodarstw oraz zasiewy w kolejnym sezonie. Taka sytuacja zmusiła gospodarzy do sprzedaży i uboju całych stad bydła. Niektórym udało się odzyskać część pieniędzy i stać ich było na zasiewy w kolejnym roku inni zdołali posiać ale już nie zebrali, gdyż brakło funduszy. Większość jednak nie była w stanie nawet zaorać. Wiele osób pracujących w gospodarstwach straciło pracę. Po działaniach wojennych dla uchodźców z Pd. Oseti wybudowano 2 osiedla (Shavshvebi i Khurvaleti). W sumie w okolicy zamieszkało 316 rodzin, bez pracy, bez pieniędzy, bez perspektyw. Pochodzą oni z obszarów, gdzie żyli głównie z uprawy warzyw, owoców, pszczelarstwa. W 2009 r. uchodźcom przekazano 140 ha ziemi państwowej, aż do tej pory uprawianej przez miejscowych rolników. Każdej rodzinie przekazano na własność około 0,5 ha ziemi, na której w momencie przekazania były plony gotowe do żniw. Wywołało to spore konflikty społeczne, między uchodźcami, a rolnikami, którzy w ziemię zainwestowali. Nie posiadający doświadczenia w uprawie zbóż, nie mając struktury gotowej do zarządzania scalonymi gruntami, nie mając umiejętności i wiedzy do jej założenia i inicjatywy do tego by mądrze gospodarować otrzymanym majątkiem, sprzedali plony nie myśląc o przyszłości. W kolejnym roku oddali ziemię w dzierżawę rolnikom ze wsi Shavshvebi i Natsreti licząc na duże zyski, ale plony były niewystarczające aby sprostać ich oczekiwaniom. W chwili przygotowywanie tego projektu (2010 r.) snuli już tylko plany o sprzedaży ziemi (po kawałku), byle dostać pieniądze i zaspokoić bieżące potrzeby. Tę historię znamy z autopsji, pracowaliśmy wówczas w Shavshvebi i Khurvaleti realizując projekt „Dach nad głową to nie wszystko” finansowany ze środków Polskiej Pomocy. Po rozmowach z przedstawicielami samorządu, rolnikami, uchodźcami i miejscowym Stowarzyszeniem Rolników i po przeanalizowaniu sytuacji można stwierdzić, że społeczność uchodźców potrzebuje doradztwa, wskazania drogi, dostarczenia wiedzy i praktycznych umiejętności. Szkoleń i przykładów, które ich zmotywują i pozwolą wyjść z letargu i zaczną zarabiać, przy wykorzystaniu zasobów, które otrzymali. Potrzebny też jest dialog między miejscowymia, a uchodźcami, bo to miejscowi bardzo dobrze znają możliwości tej ziemi, wiedzą z kim współpracować, posiadają odpowiednią infrastrukturę niezbędną przy gospodarowaniu, mają praktykę w pracy na roli. Miejscowi jednak również potrzebują uzupełnienia wiedzy związanej z uprawą, zgłaszają tę potrzebę, bo gdy porównują wydajność plonów z hektara i porównują z osiągnięciami w UE i w Polsce widzą, że gdzieś są niedociągnięcia w ich pracy, ale nie do końca wiedzą gdzie. Ten projekt odpowiada na opisane tutaj potrzeby dostarcza i wiedzy, i umiejętności, wskazuje drogę poprzez przykłady, motywuje do działania poprzez szkolenia, praktyki, studia przypadków, doradztwo specjalistów.

Zakładane cele projektu

Przygotowanie mieszkańców rejonu Shavshvebi do stworzenia miejsc pracy w rolnictwie będących źródłem ich utrzymania i polepszenia warunków życia. Zmotywowanie uchodźców do wspólnej pracy w rolnictwie. Założenie wspólnej organizacji (np. spółdzielni) przez uchodźców - właścicieli gruntów.

Etap pierwszy: Shavshvebi, Gruzja

No i się zaczęło. Prawdziwa orka na ugorze w przenośni i w praktyce (patrz kolejne punkty). Przyjechaliśmy, żeby zrobić rekrutację na Kurs rolnictwa, zachęcić do scalenia gruntów i zorganizowania się właścicieli. Po konsultacjach z prawnikiem zaproponowaliśmy stworzenie spółdzielni do której każdy z udziałowców wniesie swój kawałek gruntu przekazany przez Państwo, nieco ponad 0,5 ha. Łącznie spółdzielnia dysponować będzie 124 ha. 100 położone nad jeziorem Nadarbazewi zaorzemy wspólnie jesienią.

Przeprowadziliśmy wiele spotkań, z urzędnikami różnych szczebli, z przedstawicielami Ministerstwa Uchodźców, organizacjami pozarządowymi, wszyscy zaoferowali pomoc. (...) W spotkaniach uczestniczyła koordynatorka projektu Gabriela Gibas, pomocnik koordynatora ze strony Gruzińskiej Teimuraz Psuturi oraz expert Simon Gill.

Źródło finansowania

Ministerstwo Spraw Zagranicznych RP

Wysokość dotacji

314 400,00 PLN

Termin realizacji

01.04.2011 - 30.11.2011